Σελίδες

Δευτέρα, Μαΐου 04, 2009

"Kοντά στον ουρανό"


ΚΕΝΤΡΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ


Η Φιλελεύθερη Βιβλιοθήκη προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο το Σάββατο 9/5 στις 6μμ. στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 3ος όροφος) για την ανοιχτή συζήτηση πάνω στο βιβλίο της Άυν Ραντ, "Κοντά στον Ουρανό" με αρχική εισήγηση του Αλέξανδρου Ηλιόπουλου, συντονιστή της Περιφερειακής Κίνησης Δυτικής Ελλάδας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

Παράλληλα θα λειτουργήσει δανειστική βιβλιοθήκη, με βιβλία που θα συγκεντρωθούν σταδιακά από δωρεές. Οι συζητήσεις και οι δανεισμοί στα πλαίσια της Φιλελεύθερης Βιβλιοθήκης θα πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο.

πληρ: 210 7777 677


H Aυν Ραντ, γεννήθηκε στην Πετρούπολη το 1905. Το 1917, μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, η οικογένειά της, κατέφυγε στην Κριμαία, όπου εκείνη τελείωσε το σχολείο. Αργότερα επέστρεψε στην Πετρούπολη και σπούδασε Φιλοσοφία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο. Έπειτα συνέχισε τις σπουδές της, στο Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογραφικών Τεχνών, με σκοπό να γίνει σεναριογράφος. Το 1925, πήρε άδεια να επισκεφθεί συγγενείς της στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Χόλλυγουντ, όπου ο διάσημος σκηνοθέτης Σεσίλ ντε Μιλ, την προσέλαβε σαν αναγνώστρια σεναρίων. Εκεί γνώρισε και τον Φράνκ Ο' Κόννορ, με τον οποίο παντρεύτηκε. Η Aυν Ραντ, άρχισε την συγγραφική της δράση σαν σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Εμείς οι ζωντανοί", δημοσιεύθηκε το 1936. Αργότερα δημοσίευσε άλλα δύο μυθιστορήματα, "The Fountainhead" (1943) και "Atlas Shrugged" (1957). Και τα τρία βιβλία της, εξασφάλισαν αμέσως εντυπωσιακή επιτυχία και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. η Aυν Ραντ πέθανε το 1982, αλλά τα βιβλία της εξακολουθούν ν' ανατυπώνονται μέχρι σήμερα και συνολικά έχουν πουλήσει πάνω απο 20 εκατομμύρια αντίτυπα.

Σάββατο, Απριλίου 18, 2009

Παρουσίαση βιβλίου: "Το δίκαιο των λαών"


Η Φιλελεύθερη Βιβλιοθήκη προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο το Σάββατο 25/4 στις 6μμ. στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 3ος όροφος) για την ανοιχτή συζήτηση πάνω στο βιβλίο του John Rawls "Το Δίκαιο των Λαών" με αρχική εισήγηση του Κωνσταντίνου Αγγελάκη, δημοσιογράφου.

Παράλληλα θα λειτουργήσει δανειστική βιβλιοθήκη, με βιβλία που θα συγκεντρωθούν σταδιακά από δωρεές. Οι συζητήσεις και οι δανεισμοί στα πλαίσια της Φιλελεύθερης Βιβλιοθήκης θα πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο.


πληρ: 210 7777 677


Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Πολλοί υποστηρίζουν πως τα έργα πολιτικής και ηθικής φιλοσοφίας του Pωλς είναι εφάµιλλα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Μεταξύ των έργων του που προσέλκυσαν την προσοχή είναι η Θεωρία της Δικαιοσύνης και ο Πολιτικός Φιλελευθερισµός. Ως συνέχεια αυτών των κειµένων, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το παρόν έργο – καρπός της πιο ώριµης φάσης της πνευµατικής του διαδροµής και ενδεχοµένως το κύκνειο στοχαστικό άσµα του Pωλς– αποτελεί το σηµαντικότερο κείµενο της φιλελεύθερης σκέψης στον στίβο της πολιτικής φιλοσοφίας των διεθνών σχέσεων. Ο Pωλς επεξεργάζεται, µεταξύ πολλών άλλων, την ιδέα ενός διεθνούς «κοινωνικού συµβολαίου», δηλαδή αρχές συµβατές µε τις αρχές του διεθνούς δικαίου για µη επέµβαση και διακρατική ισοτιµία. Αναζητεί επίσης τις ηθικές βάσεις που καθορίζουν τα πολιτικά κριτήρια που ενδεχοµένως οδηγούν σ’ έναν κόσµο πιο δίκαιο και πιο ειρηνικό και προσδιορίζει τα όρια της «λελογισµένης άσκησης εξουσίας».

Κυριακή, Μαρτίου 22, 2009

Το "Μυστήριο του Κεφαλαίου": Το περιουσιακό "απαρτχάιντ" ως αιτία της υπανάπτυξης*.

Αρχική διαπίστωση του Χερνάντο Ντε Σότο (Το Μυστήριο του Κεφαλαίου, εκδ. ΡΟΕΣ) είναι πως, σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, η ελεύθερη οικονομία έχει αντικατασταθεί από την ακαμψία των κλειστών αγορών, με αποτέλεσμα την επιφυλακτικότητα απέναντι στον καπιταλισμό και τους κινδύνους αποσταθεροποίησης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θυμούνται τις προειδοποιήσεις του ιστορικού της οικονομίας Κλαρκ Πόλανυ ότι οι ελεύθερες αγορές θα συγκρουστούν με την κοινωνία με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Αυτοί οι ψίθυροι ανησυχίας, όσο ενοχλητικοί κι αν ήταν, το μόνο που κατάφεραν ήταν να παρακινούν τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους ηγέτες να επαναλαμβάνουν στον υπόλοιπο κόσμο το ίδιο βαρετό μάθημα: σταθεροποιήστε τα νομίσματά σας, δείξτε επιμονή, αγνοήστε τις διαδηλώσεις για τους μισθούς πείνας και περιμένετε υπομονετικά την επιστροφή των ξένων επενδυτών.
Επιπλέον, οι Δυτικοί αρέσκονται στο να «συλληπούνται» τους λαούς του Τρίτου Κόσμου: ότι έχασαν την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, ότι σακατεύτηκαν εξαιτίας της εκμετάλλευσής τους από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, ότι έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, κτλ.
Σήμερα, η Λατινική Αμερική και η Ρωσία μοιράζονται τα ίδια προβλήματα: κραυγαλέες ανισότητες, υπόγειες παραοικονομίες, πανίσχυρες μαφίες, πολιτική αστάθεια, διαρροή κεφαλαίων, σκανδαλώδη περιφρόνηση των νόμων. Από παρόμοια προβλήματα ταλαιπωρούνταν και οι ΗΠΑ το 1783, όταν ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον διαμαρτυρόταν για τους ληστές «που ξαφρίζουν και ιδιοποιούνται τον πλούτο της χώρας σε βάρος των πολλών». Αυτοί οι «ληστές» ήταν καταληψίες και παράνομοι μικροπωλητές οι οποίοι είχαν καταλάβει γη που δεν τους ανήκε. Ταυτόχρονα όμως, ήταν και η αιτία της εξάπλωσης του κεφαλαίου στη μακρινή εκείνη εποχή.
Σε μια αναπτυσσόμενη χώρα τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών δεν μπορούν να απεικονιστούν κατά τρόπο που να παράγουν πρόσθετη αξία διότι δεν υπάρχουν νομικά κατοχυρωμένες συναλλαγές. Όμως, η επιχειρηματική δραστηριότητα των φτωχών έχει δημιουργήσει τεράστιο πλούτο. Είναι μικροί επιχειρηματίες που έχουν ξεπεράσει θριαμβευτικά κάθε εμπόδιο που μπορούμε να φανταστούμε για να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου στην κοινωνία τους. Το κεφάλαιο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, αν απλώς μπορέσουμε να λύσουμε το μυστήριο του τρόπου με τον οποίο τα περιουσιακά στοιχεία μετατρέπονται σε ζωντανό κεφάλαιο (δηλ. σε κεφάλαιο που μπορεί νόμιμα να επανεπενδυθεί, να υποθηκευτεί, κτλ.)
Γιατί δεν μπορούν τα 9,3 τρις νεκρού κεφαλαίου να παράγουν αξία πέρα από τη «φυσική» τους κατάσταση; Αυτό που λείπει από τους φτωχούς είναι η εύκολη πρόσβαση σε μηχανισμούς ιδιοκτησίας που θα μπορούσαν να προσδιορίσουν νομικά το οικονομικό δυναμικό των περιουσιακών στοιχείων τους, προκειμένου να μπορέσουν να τους χρησιμοποιήσουν για να παράγουν, να διασφαλίσουν ή να εγγυηθούν μεγαλύτερη αξία στη διευρυμένη αγορά. Στη Δύση, κάθε περιουσιακό στοιχείο είναι επίσημα προσδιορισμένο. Σύμφωνα με το Χ. Ντε Σότο ο «πλούτος των φτωχών» υπάρχει και μάλιστα άφθονος (υπολογίζει σε 9,3 τρις δολάρια το «νεκρό» κεφάλαιο). Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται σε ελαττωματικές μορφές: σε σπίτια που έχουν οικοδομηθεί σε παράνομες εκτάσεις, σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με καταστατικά απροσδιόριστης ευθύνης, σε βιομηχανίες εγκατεστημένες σε μέρη όπου οι χρηματοδότες και οι επενδυτές δεν μπορούν να τις δουν. Αυτό συμβαίνει επειδή οι τριτοκοσμικές και οι πρώην κομμουνιστικές χώρες δεν διαθέτουν διαδικασίες αντιπροσώπευσης. Οι φτωχοί στις χώρες αυτές διαθέτουν σπίτια χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, σοδειές χωρίς τίτλους κυριότητας, επιχειρήσεις χωρίς καταστατικά ίδρυσης και λειτουργίας.
Μόνο η Δύση έχει στη διάθεσή της τη διαδικασία της μετατροπής του αόρατου σε ορατό, δηλ. τη συγκέντρωση των περιουσιακών αναπαραστάσεων σε μία ενιαία βάση δεδομένων. Η προέλευση αυτής της διαδικασίας είναι άγνωστη και η σημασία της θαμμένη στο οικονομικό υποσυνείδητο των δυτικών καπιταλιστικών χωρών.
Αυτή η συγκέντρωση των περιουσιακών αναπαραστάσεων, αποτελεί για τον Ντε Σότο μια επαναστατική διαδικασία στη δυτική ιστορία διότι έβαλε το συσσωρευμένο πλούτο σε μία βάση δεδομένων. Μιλάμε για μία διαδικασία αρκετά μακρόχρονη και όχι ταυτόχρονη σε όλες τις χώρες. Π.χ. η ενοποίηση των ιδιοκτησιακών καθεστώτων στην Ιαπωνία πραγματοποιήθηκε πριν από 50 χρόνια. Το μάθημα της Δύσης είναι ότι οι αποσπασματικές λύσεις και τα προσωρινά μέτρα δεν αρκούν για την ανακούφιση από τη φτώχεια. Το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε μόνο όταν οι κυβερνήσεις μεταρρύθμισαν το νομικό σύστημα και το ιδιοκτησιακό καθεστώς έτσι ώστε να διευκολύνουν τον καταμερισμό της εργασίας. Όπως ακριβώς μια λίμνη χρειάζεται ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο για να παράγει χρήσιμη ενέργεια, έτσι και τα περιουσιακά στοιχεία χρειάζονται ένα επίσημο ιδιοκτησιακό καθεστώς προκειμένου να παράγουν σημαντική υπεραξία. «Αν ο καπιταλισμός είχε εγκέφαλο, αυτός θα βρισκόταν στο νόμιμο ιδιοκτησιακό καθεστώς», καταλήγει χαρακτηριστικά ο Περουβιανός συγγραφέας.
Στις πρώην κομμουνιστικές και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, τα περιουσιακά στοιχεία των πλουσίων προστατεύονται από επίσημα ιδιοκτησιακά καθεστώτα. Όμως οι πλούσιοι αποτελούν μια πολύ μικρή μειονότητα – ένα «γυάλινο κώδωνα» ευημερίας – κυρίως επειδή μπορούν να προσλαμβάνουν ειδικευμένους δικηγόρους. Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων μοιάζουν σαν να βρίσκονται έξω από τον «γυάλινο περιουσιακό κώδωνα», επειδή δεν μπορούν να δρέψουν τους καρπούς του μόχθου τους που αντιπροσωπεύονται από το επίσημο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ο Ντε Σότο δεν πιστεύει ότι η εμφάνιση μικρών θυλάκων πλούσιων οικονομικών τομέων στη μέση μεγάλων υπανάπτυκτων σηματοδοτεί τη μετάβαση σε καπιταλιστικά συστήματα. Αντίθετα, η ύπαρξη ευημερούντων θυλάκων στη μέση μιας θάλασσας φτώχειας κρύβει την τεράστια ανικανότητα της χώρας να δημιουργεί, να σέβεται και να παρέχει επίσημα περιουσιακά δικαιώματα στην πλειονότητα των πολιτών της.
Για παράδειγμα, όταν το 1980 ο κατασκευαστικός κλάδος του Περού βρισκόταν σε ύφεση, ο Ντε Σότο και οι συνεργάτες του παρατήρησαν ότι οι μάντρες που πουλούσαν υλικά οικοδομών έκαναν χρυσές δουλειές και οι τιμές του τσιμέντου ήταν αυξημένες. Άρχισαν έτσι να αισθάνονται την παρουσία μιας, επισήμως αόρατης, παραοικονομίας η οποία δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα ζήτημα μικρής, αλλά τεράστιας κλίμακας.
Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο γραπτός νόμος δεν βρίσκεται σε αρμονία με τον τρόπο που πραγματικά λειτουργεί η χώρα. Είναι λογικό ότι αν ο γραπτός νόμος βρεθεί σε σύγκρουση με τους «νόμους» με τους οποίους ζουν οι πολίτες, σίγουρα θα ακολουθήσει διαφθορά, φτώχια και βία. Αντί να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα, πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν θέσπιζαν περισσότερους νόμους και κανόνες για να την εξαλείψουν. Οι επιπλέον κανόνες έφερναν επιπλέον παραβάσεις – και σύντομα ψηφίζονταν νέοι νόμοι για να διώκονται αυτοί που παραβίαζαν τους παλιούς. Οι μηνύσεις πολλαπλασιάστηκαν, το λαθρεμπόριο και η πλαστογραφία διαδόθηκαν πολύ. Οι κυβερνήσεις κατέφυγαν στη βίαιη καταστολή. Στις χώρες όπου το κράτος δίωξε τους παράνομους επιχειρηματίες, αντί να προσαρμόσει το σύστημα ώστε να απορροφήσει τις επιχειρήσεις τους, όχι μόνο καθυστέρησε η οικονομική ανάπτυξη αλλά εντάθηκε και η κοινωνική αναταραχή, καταλήγοντας σε βία. Οι γνωστότερες εκδηλώσεις του φαινομένου ήταν η Γαλλική και η Ρωσική Επανάσταση.
Στη Δύση, μετά από μία μια μακρόχρονη διαδικασία, διευκολύνοντας την πρόσβαση στην αναγνωρισμένη από το νόμο περιουσία, μειώνοντας τα εμπόδια που δημιουργούσαν οι απαρχαιωμένες ρυθμίσεις και επιτρέποντας στις ισχύουσες κατά τόπους διατάξεις να επηρεάσουν τη σύνταξη νόμων, οι πολιτικοί εξάλειψαν τις αντιφάσεις από τα νομικά και τα οικονομικά τους συστήματα και επέτρεψαν στις χώρες τους να οδηγήσουν τη Βιομηχανική Επανάσταση σε νέα ύψη.Σταδιακά, οι χώρες της Δύσης κατάφεραν αφενός να αναγνωρίσουν ότι τα κοινωνικά συμβόλαια εκτός του επίσημου νόμου αποτελούσαν μια εύλογη πηγή νόμου, και αφετέρου να ανακαλύψουν τρόπους ενσωμάτωσης αυτών των συμβολαίων σε ένα ενιαίο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Για τον Χ. Ντε Σότο, οι αναπτυσσόμενες χώρες αποτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν αυτό τον πλούτο του «νεκρού» κεφαλαίου διότι οι κυβερνήσεις τους κατέχονται από 5 εσφαλμένες αντιλήψεις: 1) ότι όλοι όσοι λειτουργούν έκνομα το κάνουν για να αποφύγουν τους φόρους. 2) ότι τα ακίνητα δεν ανήκουν νόμιμα στους ιδιοκτήτες τους επειδή δεν έχουν καταγραφεί σωστά. 3) ότι η εφαρμογή του υποχρεωτικού νόμου είναι αρκετή. 4) ότι οι υπάρχουσες έκνομες συμφωνίες («κοινωνικά συμβόλαια») μπορούν να αγνοηθούν.5) ότι μπορεί κανείς να πετύχει σημαντικές μεταρρυθμίσεις χωρίς πολιτική ηγεσία υψηλού επιπέδου.
Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Ντε Σότο και οι συνεργάτες του στο ILD (Ινστιτούτο Ελευθερίας και Δημοκρατίας) αποφάσισαν «να κλείσουν τα βιβλία τους και να ανοίξουν τα μάτια τους»: Περπατώντας στις φτωχογειτονιές της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της νότιας και ανατολικής Ασίας και στις παρακμάζουσες βιομηχανικές ζώνες των πρώην κομμουνιστικών κρατών, μελετούν την «γκρίζα» οικονομία, αποτυπώνουν αυτό που πιστεύουν ότι οι εν λόγω κυβερνήσεις κάνουν σωστά και με ένα μοντέλο που το ονομάζουν «Διαδικασία Κεφαλαιοποίησης τις βοηθούν να προσδώσουν νόμιμα ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους κατόχους του «νεκρού» κεφαλαίου (τα ¾ του πληθυσμού της γης). Με επιτόπια έρευνα, αφού έρθουν σε επαφή με τις νόμιμες και έκνομες αρχές και αφού διαπιστώσουν και καταγράψουν τις, πολλές φορές άγραφες, περιουσιακές ρυθμίσεις συμβουλεύουν τις κυβερνήσεις για 3 πράγματα: να υιοθετήσουν την άποψη των φτωχών, να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση των ελίτ και να αντιμετωπίσουν τη νομική και τεχνική γραφειοκρατία προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος.
Εν είδει συμπεράσματος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Κάρολος Μαρξ πιθανώς θα σοκαριζόταν αν ανακάλυπτε ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες μεγάλο μέρος των μαζών δεν αποτελείται από καταπιεσμένους νόμιμους προλετάριους, αλλά από καταπιεσμένους έκνομους μικροεπιχειρηματίες με σημαντικό αριθμό περιουσιακών στοιχείων. Το γεγονός ότι είναι έκνομοι, τους στερεί τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τα περιουσιακά τους στοιχεία προκειμένου να παράξουν μεγαλύτερο κεφάλαιο.Δεν έχει νόημα να ζητάμε ανοιχτές οικονομίες χωρίς να αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι οι συνήθεις οικονομικές μεταρρυθμίσεις αφήνουν απ’ έξω το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Θα καταργηθεί το περιουσιακό απαρτχάιντ, όταν το κεφάλαιο γίνει ένα επιτυχημένο παιχνίδι, όχι μόνο στη Δύση, αλλά παντού.
* Παρουσίαση του βιβλίου "Το Μυστήριο του Κεφαλαίου" στα πλαίσια της Φιλελεύθερης Βιβλιοθήκης.

Κυριακή, Μαρτίου 15, 2009

Πρόσκληση σε παρουσίαση βιβλίου.



KΕΝΤΡΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Η Φιλελεύθερη Βιβλιοθήκη προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο το Σάββατο 21/3 στις 6μμ. στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 3ος όροφος) για την ανοιχτή συζήτηση πάνω στο βιβλίο του HERNANDO DE SOTO, "Το Μυστήριο του Κεφαλαίου", με αρχική εισήγηση του Δημήτρη Σταύρου, εκπαιδευτικού και μέλους της ΔΕ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

Παράλληλα θα λειτουργήσει δανειστική βιβλιοθήκη, με βιβλία που θα συγκεντρωθούν σταδιακά από δωρεές. Οι συζητήσεις και οι δανεισμοί στα πλαίσια της Φιλελεύθερης Βιβλιοθήκης θα πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο.

Πληροφορίες: 210 7777 677

Κυριακή, Μαρτίου 01, 2009

Πρόσκληση σε παρουσίαση βιβλίου.


KΕΝΤΡΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ


ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ


Σας προσκαλούμε το Σάββατο 7/3 στις 6μμ. στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 3ος όροφος) για την ανοιχτή συζήτηση πάνω στο μυθιστόρημα της Ayn Rand, Atlas Shrugged, με αρχική σύντομη εισήγηση του Άκη Αποστολόπουλου, οικονομολόγου και μέλους της ΔΕ της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.


Παράλληλα θα λειτουργήσει δανειστική βιβλιοθήκη, με βιβλία που θα συγκεντρωθούν σταδιακά από δωρεές. Η Φιλελεύθερη Βιβλιοθήκη θα λειτουργεί και οι συζητήσεις θα πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο.

Πληροφορίες: 210 7777 677

Κυριακή, Φεβρουαρίου 22, 2009

Δράση στήριξης στον κ. Τενέζο.

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21/2 η δράση στήριξης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας προς τον επιχειρηματία κ. Θεόδωρο Τενέζο, απεργό πείνας με αίτημα την πάταξη του καρτέλ του χάλυβα. Διανεμήθηκε σε περαστικούς πολίτες το δελτίο τύπου για το γενικότερο πρόβλημα των καρτέλ και έγινε εκτενής συζήτηση με τον κ. Τενέζο ο οποίος διανύει, σήμερα Κυριακή 22/2, τη δέκατη μέρα απεργίας πείνας έξω από το κτήριο της Επιτροπής Ανταγωνισμού στην οδό Πατησίων...













































































































































































Κυριακή, Φεβρουαρίου 15, 2009

Πρόσκληση σε εκδήλωση.


KΕΝΤΡΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Σας προσκαλούμε το Σάββατο 21/2 στις 6μμ. στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 3ος όροφος) για την ανοιχτή συζήτηση πάνω στο βιβλίο του F.A.Hayek "O Δρόμος προς τη Δουλεία" (The Road to Serfdom), με αρχική σύντομη εισήγηση του Δημήτρη Σκάλκου, πολιτικού επιστήμονα - διεθνολόγου, διευθυντή του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών και Γενικού Γραμματέα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Παράλληλα θα λειτουργήσει δανειστική βιβλιοθήκη, με φιλελεύθερα βιβλία που θα συγκεντρωθούν σταδιακά από δωρεές. Η Φιλελεύθερη Βιβλιοθήκη θα λειτουργεί και οι συζητήσεις θα πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 07, 2009

Νικηφόρος Βρεττάκος, Στη γυναίκα με το τσακισμένο χέρι.


«…Εν αρχή ην η αγάπη…» μελωδούσε γιομίζοντας


το γυμνό σου δωμάτιο μια παράξενη άρπα,


καθώς σ’ έπαιρνε ο ύπνος και το χέρι σου, κρύο,


σαν κλωνί λεμονιάς σε νεκρό, αναπαύονταν


πάνω στο στήθος σου. Κι έβλεπες


πως άνοιγε τάχα μια πόρτα στον ύπνο σου.


Πως μπαίναν τα δεκατέσσερα παιδιά λυπημένα


και στεκόντουσαν γύρω σου. Τα μάτια τους θύμιζαν


σταγόνες σε τζάμια: «Έλεος! Έλεος! Έλεος!...»


τινάζοντας τη βροχή και το χιόνι από πάνω τους,


τα ζύγιαζες με το βλέμμα σου σα να’θελες να τους κόψεις


την ευτυχία στα μέτρα τους, ενώ η άρπα συνέχιζεν


απαλά μες στον ύπνο σου: «… Ό,τι θέλει κανείς


μπορεί να φτιάξει με την αγάπη. Ήλιους κι αστέρια,


ροδώνες και κλήματα…». Αλλά εσύ προτιμούσες


μποτίτσες φοδραρισμένες με μάλλινο,


πουκάμισα κλειστά στο λαιμό-


γιατί φυσάει πολύ στο Καλέντζι!


Έβλεπες πως ράβεις με τα δυο σου χέρια,


έβλεπες πως ζυμώνεις με τα δυο σου χέρια


κι ονειρευόσουν πως μπαίνεις στην τάξη


με δεκατέσσερις φορεσιές,


με δεκατέσσερα χριστόψωμα στην αγκαλιά σου.


Αλλά ξύπναγες το πρωί κι άκουγες που έβρεχε.


Σε δίπλωνε σα μια λύπη τ’ αδιάβροχό σου


κι ο δρόμος για το σχολειό γινόταν πιο δύσκολος.


Βάδιζες κι είχες σκυμμένο το πρόσωπο


σαν να’ταν κάποιος απάνω σου και να σ’έκρινε


για τ’άδεια σου χέρια. Σαν να’φταιγες μάλιστα,


σ’όλη τη διαδρομή σε μπάτσιζε το χιονόνερο.


Έμπαινες στο σχολειό κι όπως τ’ αντίκριζες


μοιραζόταν σε δεκατέσσερα χαμόγελα το πρόσωπό σου.


Θυμόσουν πως η αγκάλη σου ήταν μισή


κι ανεβαίνοντας πάνω στην έδρα σου


άνοιγες τη λύπη σου και τα σκέπαζες,


όπως ο ουρανός σκεπάζει τη γη.


Ώρα 8 και 20 ακριβώς.


Το μάθημα αρχίζει κανονικά.


Εσύ πάνω απ’την έδρα και απ’αντίκρυ σου ο Χριστός,


απαλός και γλυκύς μες στο κάδρο του,


δίνατε τα χέρια πάνω από τα κεφάλια τους


να τους κάμετε μια σκέπη από ζεστασιά,


γιατί σας ήρθανε και σήμερα μουσκεμένα


κι η λύπη περπατάει μες στα μάτια τους,


όπως ο σπουργίτης πάνω στο φράχτη.


Το καλαμπόκι δεν ψώμωσε το περσινό καλοκαίρι


κι ακούς το ψωμάκι που κλαίει μες στις μπόλιες τους.


Ώρα 10 και 20’. Το μάθημα συνεχίζεται.


Οι σπουργίτες σου χτυπούν τα φτερά τους.


Το μολύβι πεθαίνει ανάμεσα στα κοκαλιασμένα τους δάχτυλα.


Η καρδιά σου είναι τώρα μια στάμνα σπασμένη.


Τα λόγια σου βγαίνουν αργά, σα μια βρύση που στέρεψε:


«Ο μέγας Αλέξανδρος… Ο μέγας Αλέξανδρος…


Ο μέγας Αλέξανδρος…».


Τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Τα μέτρησες δέκα φορές.


Τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Μετράς το ένα χέρι σου


-τ’άλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σε συννεφιά-


τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Σηκώνεις το πρόσωπο,


κοιτάζεις τη στέγη, κάνεις πως σκέφτεσαι,


σκύβεις πάλι στην έδρα, ξεφυλλίζεις τον Αίσωπο,


κατεβαίνεις και γράφεις στο μαυροπίνακα,


κοιτάζεις τον ουρανό απ’το παράθυρο,


γυρίζεις το κεφάλι σου αλλού,


δεν μπορείς άλλο παρά να κλάψεις.


Παίρνεις το μαθητολόγιο στα χέρια σου,


κάτι ψάχνεις να βρεις, το σηκώνεις διαβάζοντας


και σκεπάζεις το πρόσωπό σου.
Τὰ σύννεφα ἔχουν μπεῖ μὲς στὴν τάξη.

Ἀντίκρυ σου κι ὁ Χριστὸς παραδέρνει σ᾿ ἀμηχανία.

Θαρρεῖς καὶ σηκώνει στ᾿ ἀλήθεια τὰ χέρια του

ἑνωμένα στὸ φῶς ποὺ πέφτει ἀπὸ πάνω του.

Νιώθει στενόχωρα ὅπως τὰ μεσάνυχτα στὴ Γεθσημανῆ

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ χτυπήσω τὸν ὦμο

καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ εἰπῶ: Δός του θάρρος,

βοήθησέ τον νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὴ δύσκολη θέση,

κατέβαινε, διάσχισε τὴν αἴθουσα γρήγορα,

μὴν τὸν ἀφήνεις ἐκτεθειμένο στὰ βλέμματα τῶν παιδιῶν,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κάνει πὼς συλλαβίζει,

δός του ἕνα βιβλίο νὰ κρύψει τὰ μάτια του.

Σάββατο, Ιανουαρίου 31, 2009

Πρόσκληση σε εκδήλωση.


ΚΕΝΤΡΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



Το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕ.ΦΙ.Μ.) διοργανώνει την Τετάρτη 4 Φλεβάρη και ώρα 8 μμ στο Dasein (Σολωμού 12, πλησίον πλατείας Εξαρχείων) εκδήλωση με θέμα:
«Ο Φρίντριχ Χάγιεκ και ο σύγχρονος φιλελευθερισμός»
και εισηγητές τον δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλη και τον ομότιμο καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρη Δημητράκο.
Την συζήτηση θα συντονίσει ο Διευθυντής του ΚΕ.ΦΙ.Μ. και Γενικός Γραμματέας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, Δημήτρης Σκάλκος, διεθνολόγος-πολιτικός επιστήμονας.