Σελίδες

Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

Ομιλία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940*

Γιορτάζουμε σήμερα την 28η του Οκτώβρη, την επέτειο του θρυλικού ΟΧΙ που αντέταξε ο λαός μας στη φασιστική πρόκληση. Θυμόμαστε σήμερα όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και χάρισαν στον κόσμο την πρώτη αντιφασιστική νίκη. Τιμάμε τους νεκρούς μας, τιμάμε κι όσους αγωνιστές βρίσκονται σήμερα ακόμα ανάμεσά μας. Βρεθήκαμε μπροστά σε μία πρωτοφανή πρόκληση εξαιτίας των κοσμοκρατορικών σχεδίων των ναζιστών του Χίτλερ και των κατακτητικών διαθέσεων του Μουσολίνι που δεν μπορούσε να δεχτεί για την Ιταλία το δεύτερο ρόλο στην κατάκτηση του κόσμου. Έτσι, εμπλακήκαμε σε αυτό τον πόλεμο υπό την ηγεσία του δικτάτορα Μεταξά που είχε επιβάλει το καθεστώς του στις 4 Αυγούστου του '36. Μοιραία η ανάμνησή μας μας οδηγεί στα ηρωικά βουνά της Πίνδου για τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας. Ο ελληνικός λαός με την κήρυξη του πολέμου ξεχύθηκε στους δρόμους διαδηλώνοντας το μίσος του για τους φασίστες και για τον αγώνα μέχρις εσχάτων. Αψηφώντας τους Ιταλικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς πλημμύρισε τους δρόμους τραγουδώντας και δίνοντας τη δική του απάντηση, το δικό του ΟΧΙ. Οι επίστρατοι παρουσιάζονταν στις μονάδες κατάταξης, ντύνονταν κι αναχωρούσαν ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ για το μέτωπο. Με απίστευτες δυσκολίες για όσους δεν τις έζησαν, και με τις γυναίκες της Πίνδου να γράφουν τη δική τους χρυσή σελίδα, ματαιώθηκε ο περίπατος που πίστευαν ότι θα κάνουν οι εχθροί, μεταβλήθηκε σε άτακτη υποχώρηση, και ο πόλεμος μεταφέρθηκε στην Αλβανία. Η ιαχή «αέρα-αέρα» έκοβε τα πόδια του εχθρού. Οι Ιταλοί στρατιώτες, συνειδητοποιώντας την καταστροφή στην οποία οδηγούσε την Ιταλία ο Μουσολίνι, δεν πολεμούσαν πια, αλλά παραδίνονταν. Χιλιάδες οι αιχμάλωτοι, ενώ η θριαμβευτική πορεία του στρατού μας συνεχιζόταν αδιάκοπα. Κορυτσά, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, οι πόλεις και τα χωριά έπεφταν διαδοχικά, η Ελλάδα σημείωνε τεράστια νίκη, αφήνοντας έκπληκτο όλο τον κόσμο. Σε αυτή τη δύσκολη ώρα για τις δυνάμεις του Άξονα, ο Χίτλερ επενέβη για να σώσει την κατάσταση. Εισέβαλε στα Βαλκάνια τον Απρίλη του 1941, κατόρθωσε να παρακάμψει τις αμυντικές μας γραμμές και μπήκε στη Θεσσαλονίκη. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε και άρχισε η τραγική οπισθοχώρηση. Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη, όπου οι Κρήτες άοπλοι και ακέφαλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα. Έτσι η χώρα μας βρέθηκε υπό Κατοχή. Όμως ο αγώνας για την εθνική αναγέννηση συνεχίστηκε. Η Εθνική Αντίσταση κινητοποίησε τον λαό, τον οργάνωσε, του ξανάδωσε την πίστη στη νίκη και αγωνίστηκε ηρωικά και με συνέπεια κατά των κατακτητών κατά τη διάρκεια όλης της Κατοχής της περιόδου '41-'44. Έτσι, μπορούμε να πούμε, ότι ο πόλεμος του '40 δεν κράτησε μόνο 6 μήνες, αλλά 4 ολόκληρα χρόνια. Το έπος του '40 έχει να μας πει πολλά όχι μόνο σαν Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος, θρησκεία ή φυλή. Δεν θα σταθούμε σε πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες. Οι αγωνιστές του '40 απαιτούν από μας κάτι πιο απλό: να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να αντλήσουμε από αυτή οποιοδήποτε προβληματισμό και ερέθισμα αποβεί χρήσιμο και για τη δική μας ζωή. Απαιτούν να θυμηθούμε τις μέρες εκείνες, όχι για να επαναπαυτούμε στις δάφνες του παρελθόντος, όσο λαμπρές κι αν είναι, αλλά για να μετουσιωθούν αυτές οι αξίες και να γίνουν σπέρματα ΝΕΑΣ ζωής. Σήμερα, που ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση επικίνδυνα ασταθούς ισορροπίας, με αυταρχικά και εθνικιστικά καθεστώτα σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες να επιβάλλουν τον ανορθολογισμό, τα οικονομικά αδιέξοδα, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και τις δολοφονίες πολιτών, η αντίσταση παίρνει οικουμενικές διαστάσεις. Σήμερα οι Έλληνες, ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή του Ιταλικού λαού, και με τη φωνή όλων των λαών και συνεργαζόμασε για την επίτευξη των παγκόσμιων οραμάτων, της βιώσιμης ανάπτυξης, της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της φτώχιας. Σήμερα το μήνυμα του ΟΧΙ έχει να παίξει μεγάλο απελευθερωτικό ρόλο. Μας κάνει να στεκόμαστε αποφασιστικά απέναντι στους ΤΩΡΙΝΟΥΣ αυταρχισμούς κάθε είδους και να απαιτούμε την κατάργησή τους βροντοφωνάζοντας ένα παγκόσμιο μυριόστομο ΟΧΙ, έτσι ώστε, μια μέρα, να έρθει η ελευθερία για όλους. Αυτό είναι χρέος ιερό, εθνική επιταγή. Η κληρονομιά και ο αγώνας των προγόνων μας θα διατηρείται από εμάς σαν κόρη οφθαλμού. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940.
*Εκφωνήθηκε στην Ελληνική Κοινότητα της Γκρενόμπλ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: